Cóż tu dużo mówić, jesteśmy ludźmi porywczymi. Żremy się ostro ...
Cóż tu dużo mówić, jesteśmy ludźmi porywczymi. Żremy się ostro i pieprzymy się ostro.
Jeśli ktoś maluje sobie tarczę na własnej piersi, powinien się liczyć z tym, że prędzej czy później ktoś w nią wyceluje.
(...)zmieniałem się w kałużę głupoty.
Trafiłeś we mnie jak strzała, która zna cel. Lecz cel nie znał strzały.
- Rose jest twarda. Poradziłaby sobie.
- Nie widziałeś, jak cierpiała – odparła z uporem. –
Płakała.
- I co z tego? Wszyscy czasem płaczą. Ty również.
- Ale nie ona.
Nigdy nie traktowałam cię poważnie.
Gdy się spotkaliśmy, było już na to zbyt późno.
Łatwiej być samotną. Nienawidzę tego, ale tak jest łatwiej.
Strach w znacznym stopniu
rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.
Rzeczywistość to bardzo krucha rzecz.
To bardzo ważne, aby mieć marzenia i umieć marzyć.
Pieniądze. Czarna obsesja ludzkiej rasy.