Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb.Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
Tego nie mogę, czego zrobić nie chcę.
Prognozy są bardzo trudne, szczególnie w odniesieniu do przyszłości.
-Jasna cholera boję się.
-Jasna cholera, jesteś tylko człowiekiem. Powinieneś się bać.
Ucieczka bywa kosztowna, ale czasem jest bardziej potrzebna niż oddech.
Ofiary mają mniej niż połowę praw jakie przysługują ich oprawcom.
Jak w każdym głupim narodzie samodzielne myślenie jest przestępstwem.
"ktoś zrani się kamieniem i wie,że kamienie są po to,żeby
raniły"
Wszystko jest wtedy kiedy nic dla siebie.
Wąskie horyzonty, brak wyobraźni, nietolerancja.
Oderwane od rzeczywistości tezy,
pusta terminologia, uzurpowane ideały,
sztywne systemy.
Właśnie takich rzeczy się naprawdę boję.
Boję się i nienawidzę z całego serca.
Nietrudno jest rezygnować, gdy człowiek przywykł do odmowy.
