Kobiecie, żeby się zakochać nie potrzeba ładnych oczu czy wysokiego ...

 Baba w progi, cisza w nogi.

 Kobieta jest jak herbata, nie poznasz jej prawdziwej siły, dopóki nie wrzucisz jej do gorącej wody.

 
Wierzę, że śmiech jest najlepszym sposobem na spalanie kalorii. Wierzę w całowanie, dużo całowania. Wierzę w bycie silnym, gdy wszystko wydaje się być nie tak. Wierzę, że szczęśliwe dziewczyny to najpiękniejsze dziewczyny. Wierzę, że jutro jest kolejny dzień i wierzę w cuda.

 Kobiety są jak herbatki w torebkach – nie wiesz, jak silne są, dopóki nie wrzucisz ich do gorącej wody.

 Chętnie się dzielę winą - z ładną dziewczyną.

 Kobieta, gdy przychodzi kryzys, jest silniejsza od mężczyzn. Staje się jak lwica, która broni swojego młodego.

 Cudne białogłowy powściągliwsze są jak żadne.

 Czasami najpiękniejsza na sali nie jest dziewczyna, która ma obiektywnie najbardziej idealną figurę i rysy twarzy, ale ta, która ma do siebie zaufanie, lubi siebie i emanuje radością. Ona będzie przyciągała do siebie spojrzenia i budziła zazdrość, chociaż gdyby zbadać jej atuty za pomocą cyfrowego wzorca kobiecej urody, niekoniecznie otrzymałaby dobry wynik. Bo źródłem jej pewności siebie i radości nie jest dyplom ukończenia szkoły dla kandydatek na Miss Świata, tylko to, że lubi swoje prawdziwe ,,ja’’, czyli ma świadomość swoich emocji, uczuć i pragnień. Kocha siebie za to, że jest na świecie i znajduje radość w różnych, nawet drobnych i pozornie nieznaczących sprawach lub zdarzeniach.

 Kobieta, która ma siłę, by przetrwać wszystko, ma na tyle odwagi, by stawić czoła wszystkiemu. Nie jestem zainteresowana, czy czujesz się źle z powodu mojej siły. Ja jestem kobietą. Jestem silna. I zawsze będę stawać czoła wszystkiemu, co na mnie czeka.

 - Na co zwraca pan uwagę w kobietach?
- Oczy.
- Oczy... a czy zakochał sie pan kiedyś w oczach kobiety?
- Zbyt często chodzę ze wzrokiem wbitym w chodnik, więc mnie one omijają, ale... tak, były oczy kobiety, kobiety, która tylko przeszła obok mnie, nic więcej, kilka lat temu. To były dwie perły wśród miliona kamieni, tliły w sobie ognistą historię... oh, gdybym tylko ją poznał, zakochany byłem od pierwszego ich blasku w moją stronę. Mój Boże, co byłoby, gdybym wtedy nie podniósł wzroku? Może bym nie oszalał, ale czemu nie oszaleć, zwariować, przecież tu tyle obojętności, a mi się udało, zwariowałem, te oczy.