Bo piękność to stan duszy. Piękne są nie te kobiety, które ...

 Kobieta ma tyle siły, ile pozwala jej na to społeczeństwo. Siła kobiety nie zależy od jej fizycznej mocy, ale od jej umysłu, od jej zdolności do radzenia sobie w trudnych chwilach.

 Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom.

 Jest coś gwałtownego w sercu kobiety. Spróbuj tylko obrazić jej dzieci, jej mężczyznę, jej najlepszą przyjaciółkę i poczujesz tego smak. Kobieta jest także wojownikiem. Ale jej przeznaczeniem jest bycie wojownikiem w inny, kobiecy sposób.

 Czasami najpiękniejsza na sali nie jest dziewczyna, która ma obiektywnie najbardziej idealną figurę i rysy twarzy, ale ta, która ma do siebie zaufanie, lubi siebie i emanuje radością. Ona będzie przyciągała do siebie spojrzenia i budziła zazdrość, chociaż gdyby zbadać jej atuty za pomocą cyfrowego wzorca kobiecej urody, niekoniecznie otrzymałaby dobry wynik. Bo źródłem jej pewności siebie i radości nie jest dyplom ukończenia szkoły dla kandydatek na Miss Świata, tylko to, że lubi swoje prawdziwe ,,ja’’, czyli ma świadomość swoich emocji, uczuć i pragnień. Kocha siebie za to, że jest na świecie i znajduje radość w różnych, nawet drobnych i pozornie nieznaczących sprawach lub zdarzeniach.

 Kiedy kobieta mówi: 'Nic mi nie jest', to znaczy, że dosłownie wszystko jest na opak. Kiedy mówi: 'Nie jestem zła', lepiej dać jej trochę przestrzeni. A jeśli milczy i tylko patrzy na ciebie, lepiej uciekaj.

 Kobieta ma jedno prawo, którym mężczyzna nie dysponuje. Jest tak silna, że może stawić czoła samotności, problemom, a nawet porażce. Przy tym mężczyzna zatraca się w swojej niepewności.

 Kobieta jest jak herbata, nie dowiesz się, jak silna jest, dopóki nie znajduje się w gorącej wodzie.

 Niewiele wie, kto swojej żonie opowiada wszystko, co wie.

 Kobieta jest jak paczka herbateczki – nie poznasz jej prawdziwej siły, dopóki nie zanurzysz jej w gorącej wodzie.

 Kobiecie, żeby się zakochać nie potrzebna ładnych oczu czy wysokiego prestiżu. Żeby kobieta się zakochała potrzeba szczerych chęci, sposobu traktowania jej tak jak nikt nigdy wcześniej tego nie robił. Patrzenia na nią w ten sposób, jakby nic poza nią nie istniało.