Patrzę czasem na facetów, których kiedyś darzyłam jakimś uczuciem i wtedy zaczynam wątpić we własną poczytalność.
Mężczyzna rozpoczyna życie rozpustą, przechodzi przez miłość i kończy małżeństwem, kobieta odwrotnie.
Wyrzekając się swej męskości, mężczyzna rezygnuje z jednej z najcenniejszych cech, jakie zna ludzkość. W świecie, w którym męska siła, męska determinacja, męska odwaga są coraz częściej lekceważone, musimy uparcie przypominać, że bez nich nie byłoby cywilizacji.
Chciałbym, żeby mi uwierzyła. Chciałbym, żeby mi zaufała i poznała prawdę o mojej przeszłości. Coś w niej przekonuje mnie, że nie jest taka jak wszyscy ci ludzie, których spotkałem na swojej drodze, a którzy mnie zawiedli. Mam tylko nadzieję, że się mylę co do niej, ponieważ lubię z nią być. Dzięki niej mam poczucie sensu i celu. A przez ostatnie trzynaście miesięcy go nie miałem.
Mężczyzna jest zdolny do niesamowitych rzeczy, jeżeli tylko ma przy sobie kobietę, która go podziwia.
Mężczyzna zawsze jest jak dziecko, choćby nie wiem jak był stary, choćby nie wiem jak był mądry i doskonały. Zawsze siedzi w nim mały chłopiec, który chce się bawić.
Kobieta przy swoim partnerze powinna czuć, że jest wyjątkowa, piękna, musi być nieustannie zapewniana o jego uczuciu. Czasami wystarczy ją przytulić, by poczuła się kochana, by wiedziała, że ma obok siebie prawdziwego faceta.
Prawdziwy mężczyzna nie jest tym, który zdobył najwięcej kobiet, ale tym, który potrafi wygrać serce jednej i zasłużyć na to, by go nikomu więcej nie oddała.
Człowiek staje się dojrzałym mężczyzną, gdy zda sobie sprawę, że nie jest tak silny jak myślał, ale że ma prawo być słabym, oraz gdy zrozumie, że człowiek nie jest samotną wyspą, lecz znakiem dla innych — swoją siłą lub swoją słabością.
Mężczyzna nie rodzi się mężczyzną, nie jest mężczyzną przez całe życie, staje się mężczyzną. Musi zasłużyć na swoja męskość. Musi ją ciągle potwierdzać.
