Zastygam w oczekiwaniu, bojąc się, że mnie pocałuje, martwiąc się, ...

 Może nie znamy się od dawna, może nie mówimy do siebie słodko, nie jesteśmy sobą oczarowani, ale jest między nami coś, co nie pozwala nam się oderwać. To coś nazywamy miłością.

 Nic, co piękne
Nic wiecznie nie trwa

 Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwolić mu być sobą i nie próbować go zmieniać. To nie oznacza bycia obojętnym, ale szanowania drugiej osoby taką, jaką jest. Tylko tak możemy doświadczyć prawdziwej, głębokiej miłości.

 Miłość jest rośliną, której czas dojrzewania przychodzi i przemija.

 Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Poprzez okna otwarte na oścież.
A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte. A jej wrota z całą pewnością były zatrzaśnięte na amen.

 To, co zdobyliśmy z największym trudem, najbardziej kochamy.

 Jeśli coś było na tyle ważne, że nie możesz o tym zapomnieć wiedz, że musi do ciebie wrócić. Może w innej osobie, innym miejscu, czasie, ale wróci.

 Boję się tej miłości, boję się ciebie kochać.. Co mamy z tym zrobić, do cholery?

 Miłość wyprzedza fizyczną zażyłość i sprawuje nad nią nadzór.

 To nie tak że nie chcę kochać. Nie interesują mnie sztuczne relacje, pozorne przyjaźnie, miłość na siłę. Człowieka chcę - w całej jego prostocie, w serca drżeniu. W szczerości. (Herbaciane Herezje)