Kwiat bez zapachu, jak człowiek ...

 Podobni są do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.

 Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.

 Im starsze drzewo, tym się bardziej psuje.

 Odczuwacie względem natury pogardę i nienawiść, bo są w niej sprawy nierozumiałe, z którymi musielibyście się liczyć.

 Porządek w naturze nie jest wynalazkiem ludzkiego umysłu ani wytworem zdolności postrzegania. Istnienie porządku wymaga istnienia inteligencji, która organizuje. Może nią być tylko inteligencja Boga.

 Natura jest nieznana dla tego, co nie zna siebie. Prawdziwym mózgiem człowieka nie jest umysł, lecz natura. To, co zapewnia nam ślad, jest fragmentem tajemnicy, która jest nierozwiązywalna.

 Czas spędzony wśród natury jest niczym powrót do naszej prawdziwej esencji. To przypomnienie o naszych korzeniach, które są głęboko związane z Ziemią, ale też o tym, jak bardzo potrzebujemy ciszy, spokoju i kontaktu z niezakłóconym światem na zewnątrz.

 Natura nie zna ani nagłych skoków, ani przerw, ani chaosu, lecz stopniowy rozwój, ciągłość, porządek. Jej najważniejsze prawa to nieodwracalność i przyczynowość.

 Natura jest nie tylko tym, co jest widoczne dla oka - obejmuje również wewnętrzne obrazy duszy.

 Przy wonnym kwiecie rośnie i pokrzywa.