Gdy w styczniu pszczoły wylatują, ...

 Na Wniebowstąpienie deszcz mały, mało paszy przez rok cały.

 Ludzie, którzy są w największej zgodzie z samymi sobą, są także w największej zgodzie z naturą i najsilniej ją kochają. Umiłowanie natury jest oznaką smaku, jej kochanie to oznaka serca i niewiele osób ją kocha, bo niewielu wie, jak jest piękna.

 Ciało jest tłumaczem duszy.

 Barwa jest umiarkowanym światłem.

 Czego nie zabrania prawo, zabrania wstyd.

 Jakże ważne jest dla nas, żebyśmy rozumieli język przyrody, by natura była dla nas czymś innym niż martwym słownikiem. W naturze jest człowiek; musi ona żyć dla naszej duszy; musi ona być nieskończoną objawieniem dla nas. Musimy nauczyć się w niej rozumieć ducha.

 Czyj byczek, tego byczek, byle nasze cielątko.

 Czasem łatwiej przenieść góry niż przeskoczyć doły.

 Głupiego wilka i cielęta liżą.

 Najpiękniejsze w przyrodzie jest to, co delikatne, ulotne, przemijające, co nie można zatrzymać ani odtworzyć. Natura ma jednoznaczny styl niewidocznego, niewysłowionego i niewyrażonego.