Barwa jest cierpieniem światła.

 Natura nie zna ani nagrody, ani kary. Ona zna tylko konsekwencje. Jesteśmy częścią natury i nie jesteśmy z nią w stanie konkurować. Wciąż się uczymy, co to oznacza poszanowanie dla natury, bo to ona ma ostatnie słowo.

 Małe źródła tworzą wielkie rzeki.

 Krajobrazy są stanami duszy.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest nasz dom. Uczcie dzieci, że ziemia nie jest dziedzictwem od naszych przodków, ale pożyczką od naszych dzieci. Musimy chodzić po niej delikatnie, z szacunkiem i miłością.

 Barwa jest cierpieniem światła.

 Nic tak nie umacnia i nie oświeca duszy, jak przyroda. Oto nasza matka, opiekunka i nauczycielka, najwierniejsza przyjaciółka, kiedy wszyscy nas opuszczają, źródło niewysłowionej radości i zdrowia, które nie kosztują ani grosza.

 Ludzie, którzy są w największej zgodzie z samymi sobą, są także w największej zgodzie z naturą i najsilniej ją kochają. Umiłowanie natury jest oznaką smaku, jej kochanie to oznaka serca i niewiele osób ją kocha, bo niewielu wie, jak jest piękna.

 Czas jest tylko małą częścią wszechświata, a doczesność tylko małą częścią naszej osoby.

 Przy wonnym kwiecie rośnie i pokrzywa.

 Na bezrybiu i rak ryba.