Wisła jak Bóg: jednemu daje, ...

 Góry są stałymi punktami w świecie, który zawsze się zmienia; są tym, co zostaje, kiedy wszystko inne przemija. Upływają lata, dziesięciolecia, a one wciąż są tymi samymi, zapewniają nam stałość, poczucie niezmienności i ciągłości w świecie, który z dnia na dzień coraz bardziej gubi swoje kierunki.

 Natura nie znosi próżni.

 "Pamiętaj, że kiedy pracujesz z naturą, zawsze powinieneś jej ufać. Można ją prowadzić, ale nigdy nie zmuszać. Nauki nauk, to ona jest największym nauczycielem."

 Gdy na pełni księżyca Gody przypadają, ładną resztę zimy z tego wysnuwają.

 Góry są tym miejscem na Ziemi, gdzie niebo jest najbliżej, gdzie człowiek odczuwa niewypowiedziany zachwyt i święty respekt, a jednocześnie ma poczucie swego maleństwa i przemijalności.

 Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.

 Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody często naśladuje.

 Pewno październik nie oszczędzi pluchy,jeśli wrzesień był ciepły i suchy.

 Natura jest dla mnie odbiciem Boga na świecie. Gdy zamykam oczy, widzę JEJ piękno. Gdy słucham, czuję JEJ obecność. Gdy ją dotykam, dotykam twórczości Boga. Miłość do natury to moja miłość do Boga.

 Suchy kwiecień, mokry maj,będzie żyto jako gaj.