W lutym wody wiele, w ...

 Natura jest dla naszego ducha tym, czym jest dla ciała jedzenie. Nie dostrzega się jej, dopóki nas nie brakuje. Dopiero wtedy, kiedy jej za mało, zaczynamy szukać.

 Gdy wilga śpiewa, będzie deszcz.

 Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną.

 Zachodzące słońce często zazdrości wschodzącemu księżycowi.

 Każdy ptak dla swoich dzieci gniazdo ściele.

 Ziemia nie należy do nas, to my należymy do Ziemi. Wszystko ze sobą powiązane jest jak krew, która łączy jedną rodzinę. Cokolwiek spotka Ziemię, spotka i jej synów. Nie tka się włókna sieci nie tkając siebie samego.

 Natura nie potrzebuje człowieka. Człowiek potrzebuje natury. Natura to nie miejsce do odwiedzenia, to dom. Biorąc pod uwagę, że zniszczyliśmy jej większość, nie powinniśmy być zdziwieni, jeśli zdecyduje się nas wyplenić.

 Natura, zrozumiana jako żywioł, który człowiek bezpośrednio napotyka, jest żywym wpisaniem Bożych myśli, jest zaproszeniem, zwrócone do umysłu, do odkrywania prawdy, do dobroci i piękna, które są końcowymi celami stworzenia.

 Chciwa owca na sól, a chłop na swobodę.

 Na Nowy Rok jeśli jasno, i w grzmotach też będzie ciasno.