Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, ...
Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.
Natura to księga, którą trzeba czytać między wierszami. Tutaj, gdzie dostrzegasz piękno, zostawiasz ślad. W jej obrębie, wszystko jest powiązane siecią niewidocznych nici, wskazujących na głębszą, ukrytą prawdę.
Natura jest dla duszy tym, czym jest tlen dla ciała. Pobudza nas, wzmacnia, odświeża i czyni nas zdolnymi do czynienia dobra. Bez niej wszystko staje się szare i monotoniczne
Natura niczego nie marnuje. Z kwiatu, który opadnie, powstaje nasiono. Z nasiona - nowe drzewo. Z drzewa - kwiaty. I tak, w nieskończony krąg, toczy się życie. Nawet śmierć staje się początkiem nowego istnienia.
Rok za rokiem, jak woda potokiem.
Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody często naśladuje.
Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.
Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.
Jestem tak uzależniony, że muszę zaciągać się tym codziennie - powietrze
Gdziekolwiek jest dobro, jest piękno; gdziekolwiek jest piękno, jest prawda; prawda to harmonia i rytm - jest to, co wieczne w naturze, cicha muzyka rozgrywana na tle ciszy.
Dla myszy kot jest lwem.