Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, ...
Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.
Trzeba długo patrzeć na drzewa, na trawę, na kamienie. Długo patrzeć na twarze ludzkie. Wtedy powoli z otchłani wyłania się to, co w nich najpiękniejsze. Ale uroda ta chyla się ku ucieczce - trzeba ją pochwycić.
Jaka zima, takie lato.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest nasz dom. Czym jest natura człowieka, jeśli nie częścią natury, która jest zachwycona samą sobą? Zrozumienie natury pomoże Ci zrozumieć siebie sama.
Pana jest ziemia i wszystko, co ją napełnia, okrąg świata i mieszkający na nim.
Drzewa wznoszą się za oknem ku górzeniczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi.
Po kwiecie owoc, po dobrym życiu sława następuje.
Natura nie ma ani kontroli, ani celu, a to, co do tej pory osiągnęła, to tylko efekt prób i błędów.
Proces usypiania nie ma nic wspólnego ze snem.
Kiedy październik śnieżny i chłodny, to styczeń bywa zwykle łagodny.
Jak przylecą żurawie, można bydło paść na trawie.