Ludzie nauczyli się latać jak ptaki, pływać jak ryby, ale nie nauczyli się żyć jak bracia. Przyroda nigdy nie robi nic na próżno.
Gdy próbujesz pochwycić naturę ze swoim aparatem, dostrzegasz, jak wiele jest do zobaczenia, czujesz jej rzeczywistość, a to co najważniejsze, uczysz się doceniać jej piękno.
Bądź jak wiatr, który rzuca się w przestrzeń z jaskini skalnej.Wznoś się wyżej, coraz wyżej...
Drzewa wznoszą się za oknem ku górzeniczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi.
Schodziłem w otchłań natury, w jej pieśni, strumienie, które chyba nie miały początku, nie mają końca, nigdy niewidziane, nigdy niesłyszane.
Natura jest najwspanialszym artystą i kiedy spojrzysz na jej dzieła, zrozumiesz, że to największa inspiracja dla każdego twórcy. W jej pięknie jest coś, czego nie można wyrazić słowami, tylko poczuć.
W lutym wody wiele, w lecie głodne i cielę.
Gdyby kiedy w grudniu grzmiało, wiatrów w roku nowym będzie niemało.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. Jest to nasz dom. Siła, która kształtowała nasze ciało, kształtowała też nasze umysły, nasz sposób myślenia, nasze poczucie, co jest ważne i co nie. Ona nas tworzy.
Natura jest jak kapryśne dziecko zabierające nam wszystko, za co się budzi zainteresowanie, ucieka z naszymi pojęciami w swe nieznane przestrzenie, nie chcąc, bym skracać swe niezmierzone obszary.
