Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?
Gdy człowiek wspina się na jakiś szczyt, to nagle, będąc tuż pod nim, zaczyna wyraźniej widzieć inne szczyty, które go otaczają. Te znacznie wyższe. Z dołu ich w ogóle nie widać lub są bardzo niewyraźne. Tam u góry są wyraziste i tym, że są wyraźne, denerwują.
I samą tylko swoją obecnością odbierają całą radość wchodzenia na ten swój obecny.
I będąc już na wierzchołku swojego,
zamiast poczuć spełnienie, czuje się
tęsknotę za tymi wyższymi.
Wielkie rzeki z małego źródła idą.
Sumienie świata, nie ma adresu.
Każdy pająk ma swoją siatkę.
Natura nigdy się nie spieszy, a jednak wszystko jest osiągane. Ludzie często zapominają, że są częścią natury, a nie ponad nią. To co czynimy naturze, czynimy samym sobie.
I na starym krzaku róże kwitną.
Kwiaty są pięknymi słowami i hieroglifami natury, którymi daje nam ona poznać, jak bardzo nas kocha.
Człowiek – niszczyciel wytrzebiając setki
gatunków zwierzęcych, wkroczył na drogę,
która prowadzi do zagłady jego własnego gatunku.
A jeśli serce jest tylko mięśniem, cóż po urodzie wszechrzeczy.
