Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.
Natura nie zna monotoni, a jej prawda ukryta jest w jej niekończącej się różnorodności. Jest to poemat, którego niezliczone strofy nas niosą - sandały gwiazd, cnote lodu, okruchy krzaków, zgiełk ptaków i miękkość wiatru.
Na Wszystkich Świętych od zrębu utnij gałąź dębu: jeśli soku nie ma, będzie tęga zima.
Natura nie biegnie. Wtedy kiedy my spieszymy się, ona stoi nieruchomo. Ona nie zna pory roku. Każda kwiatka zna tylko jedną porę, porę swojego kwitnienia. Każda pora to dla niej wieczność.
Natura nigdy się nie spieszy, a jednak wszystko jest dokonane. Ludzie często zapominają, że są częścią natury, zamiast sędzią panującym nad nią. Pozwólmy naturze prowadzić nas do prawdy.
Kiedy mokry maj, będzie żyto jako gaj.
Mielizna jest łysiną morza.
W naturze ludzkiej leży,że odpoczynek po jednej pracyznajdujemy tylko w pracy innej.
W lutym wody wiele, w lecie głodne i cielę.
Wielkie rzeki z małego źródła idą.
