Jestem strukturą wyobrażeniowo – poznawczą, jednak to nie jestem prawdziwy Ja.
Natura! jesteśmy otoczeni i przesiąknięci nią. Nie może nas ona opuścić. Nie zna ona zewnętrzności. Wszędzie jest pełna cudów, wszędzie jest tajemnicza i zaczarowana.
Czym jest człowiek w naturze? Niczym w porównaniu z nieskończonością. Wszystko w porównaniu z nicością. Niezrozumiały dylemat, równie daleki od jednego krańca jak i drugiego. Mierzymy przestrzeń od nic do wszystkiego
Głupi niedźwiedziu! gdybyś w mateczniku siedział,Nigdy by się o tobie Wojski nie dowiedział.
Sumienie świata, nie ma adresu.
Suchy marzec, mokry kwiecień, maj chłodny? rok niegłodny.
Natura nie ma na swoim koncie żadnego błędu. Człowiek jest najbardziej potężnym, ale też najgroźniejszym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek stworzyła.
Kto jest okrutny w stosunku do zwierząt, ten nie może być dobrym człowiekiem.
Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.
Przyroda jest życzliwa, jej łono oferuje obfitość pokarmów, a jej ręce, nawet jeśli czasem wydają się surowe, kształtują naszą siłę. Nigdy nie zapominajmy, że jesteśmy częścią tej wielkiej symfonii życia.
