Kto idzie na niedźwiedzia, niech gotuje łoże, kto na dzika - mary.
Natura to księga, którą trzeba czytać między wierszami. Tutaj, gdzie dostrzegasz piękno, zostawiasz ślad. W jej obrębie, wszystko jest powiązane siecią niewidocznych nici, wskazujących na głębszą, ukrytą prawdę.
Gdy w adwencie sadź na drzewie się pokazuje, to rok urodzajny nam zwiastuje.
Zbyt często zapominamy, że jesteśmy jedynie małym fragmentem natury. Nasz życia to krótki migotanie, w porównaniu z wiecznością sił przyrody.
Wielkie rzeki cicho płyną.
Kto ibisowi dał mądrość, a rozum dał kogutowi?
Gdy na pełni księżyca Gody przypadają, ładną resztę zimy z tego wysnuwają.
Naturę możemy pokochać, lecz nigdy jej nie zrozumiemy. To co czyni ją piękną, to że jest nieuchwytna, nieprzewidywalna. Jest to cud, którego nie możemy do końca pojąć, ale którym możemy się zachwycać i starać się chronić.
Człowiek jest cześcią przyrody, a jego walka z nią jest bez sensu, jest jego walką przeciwko sobie. Jeżeli zniszczona zostanie natura, zginie też gatunek ludzki. Zniszczony zostanie, aby przeniknąć do człowieka, najpiękniejsza część natury. Program walki z degradacją środowiska naturalnego nie może być pozostawiony tylko w rękach rządu. Każdy z nas jest odpowiedzialny - musi zrozumieć, że ma obowiązek chronić naturę, ma jego małą cześć jak swoje miejsce do życia, swoje miejsce do pracy.
Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.
