Natura! jesteśmy otoczeni i przesiąknięci nią. Nie może nas ona opuścić. Nie zna ona zewnętrzności. Wszędzie jest pełna cudów, wszędzie jest tajemnicza i zaczarowana.
Przepiękny cytat Johanna Wolfganga von Goethe przedstawiający jego pełne podziwu i tajemnic zrozumienie natury.
Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.
Jaki pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.
Ludzie czasami zapominają, że to, co dla nas jest jedynie pogodą za oknem, dla natury jest życiem. Wiatr, deszcz, słońce - wszystko to, co dla nas jest pewnego rodzaju 'codziennością', dla niej jest natomiast istnieniem.
Natura nie ma nic do ukrycia. To człowiek, który zawsze ukrywa coś przed naturą i ukrywa się przed samym sobą. Natura jest ślepą, ale sprawiedliwą niewiastą, której nie można oszukać, ale której można przekupić; która nie zna ulgi, jednak zawsze zwraca każde dobro, które zostało jej ofiarowane, bez narzekania i bez fałszu.
Właściwe jest ludzkiej naturzenienawidzić tego, kogo się skrzywdziło.
Jak niedźwiedź głaśnie, to aż w krzyżach trzaśnie.
Nad światem znowu wzeszło słońce.
Czerwiec mokry po zimnym maju, chłopom w jesieni będzie jak w raju.
Najpiękniejsze krajobrazy to te, które mamy w duszy, kiedy otwieramy oczy na świat. Naturę tłumaczy się sercem, mówi do nas wszystkimi językami, ale tylko serce ją rozumie.
Młody dąbek ścięty, to od miodki puści, ale stary dąb już się nie odmłodzi.
