Otchłań natury

 I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.

 Ktoś już kiedyś zastanawiał się nad tym, dlaczego zniszczenie dzieła ludzkich rąk nazywa się wandalizmem, a gdy niszczone jest dzieło natury, dzieło Boże, mówi się, że to postęp.

 Fiołki nie kwitną w grudniu.

 Kiedy w styczniu lato, w lecie zimno za to.

 Każda chwila naszej egzystencji jest jak jakiś kwiat, który rośnie w nas, a natura zapewnia, że każdy z tych kwiatów ma swoją porę, czas i moment do rozkwitnięcia. Nie można zmusić kwiatu do pęknięcia, mało tego, nie można go nawet przekonać.

 Gdybyśmy kochali przyrodę tak mocno, jak kochamy swoje ego, z pewnością bylibyśmy całkowicie zharmonizowani z przepięknym rytmem natury. Stałoby się to bezruchem absolutnego spokoju i ciszy, powrotem do naszej esencji i źródła naszej prawdziwej natury.

 Biada zającowi, na którym się młode charty zaprawiają.

 Błyski ducha mogą świat wprawdzie oświecić, ale go nie mogą ogrzać.

 Gdyby wszystkie małpy potrafiły się nudzić, zostałyby ludźmi.

 Bądź iskierką światła dla świata, który jest twoim otoczeniem.