Wielkość Natury

 Natura w las wilka prowadzi, z natury ludzie grzeszyć radzi.

 Tylko w zbiorowości poznajemy naturę:tylko zbiorowo przeżywamy prawdziwe człowieczeństwo.

 Gdy patrzę na te niezmierzone przestrzenie, na te ogromy niebios i ziemi, zastanawiam się, jakim jestem dla nich niczym. A jednak to ja, człowiek, jestem świadkiem ich istnienia i podziwiam ich majestat. To ja, maluch, patrzy na nie i dostrzega ich piękno. To ja, istota tak malutka i krucha, mogę cieszyć się tym, co przede mną, i rozumieć to, co dostrzegam. Tylko ja, człowiek...

 Natura nie ma na swoim koncie żadnego błędu. Człowiek jest najbardziej potężnym, ale też najgroźniejszym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek stworzyła.

 I bocian wszystkich żab nie wyłowi.

 Na to róża ma kolce, żeby nimi kłuła.

 Natura jest nie tylko wszystkim, co widzimy, kolory, kształty, smaki, dźwięki; jest czymś większym, pełnym piękna i tajemniczości. Jest źródłem naszej kreatywności, inspiruje, odnawia, uzdrawia. Natura jest matką wszystkiego, co żyje.

 Natura, jakże droga jesteś: prawdziwy dom każdej istoty warciwkrętnej, bo tylko Ty możesz dać upust naszym pragnieniom i marzeniom, tylko Ty możesz dać spokój duszy, która pragnie życia.

 Góry i pagórki przed wami podniosą radosne okrzyki, a wszystkiedrzewa polne klaskać będą w dłonie.

 Cztery korzenie wszystkich rzeczy: ogień, powietrze, woda i ziemia.