życie jest piękne tylko ludzie to skurwysyny

 Brakujące ogniwo między zwierzęciem i człowiekiem to właśnie my.

 Kiedy mokry maj, będzie żyto jako gaj.

 Gdy wilga śpiewa, będzie deszcz.

 Suchy marzec, mokry maj będzie żyto jako gaj.

 Głęboko w nas samych, daleko poza granicami naszej świadomości, wszyscy jesteśmy częścią wielkiego, niezgłębionego oceanu Natury. W każdej kropli deszczu, w każdym słońcu wschodzącym za horyzontem, wszystko to jesteśmy My.

 Jak komu z rana, to i do wieczora.

 Każdy, kto spędził choćby chwilę w naturze, zdaje sobie sprawę, jak niewiele potrzebne jest do szczęścia. Czyste powietrze, zielone drzewa, spokój i cisza. To jest prawdziwe bogactwo, które niestety częściej zauważamy dopiero wtedy, gdy zaczyna nam ubywać.

 Nazbyt często, przekleństwem dobrych ludzi,
staje się to że mierzą innych, własną miarą.

 Gdy woda zimą huczy, to na wiosnę mróz dokuczy.

 Natura nie ma ani piękna, ani brzydoty, ani prawdy, ani nieprawdy, ani dobra, ani zła, ani cechy obiektywne, ani subiektywne. To my nadajemy jej sens, a niewypowiedziane piękno jest tylko odzwierciedleniem naszych wewnętrznych emocji, które piękno to budzą.