Natura jest największym artystą, który tworzy obrazy tak cudowne i różne, że nikt nigdy nie jest w stanie ich wszystkich zobaczyć. Każde drzewo, kwiat, góra, rzeka i ocean ma swoje unikalne piękno, które czeka na to, aby ktoś to docenił.
Natura nie ma granic, nie znamy jej początku, nie przewidujemy końca. Uczy nas ona, że wielkość ideałów nie zna miary, nie podlega czasowi i nie zanika z biegiem lat.
Grzybek,pamiętasz kiedyś jak mi do kogoś zarywałeś ?.Ja ci się tylko odwdzięczam !!!
Człowiek, ze swoim wyposażeniem
i techniką, może udawać najmądrzejszego
na Ziemi, ale kiedy stanie twarzą w twarz
z gniewem przyrody, rozumie,
że zupełnie się nie liczy.
Kiedy jesteśmy w naturze, jesteśmy tam, gdzie powinniśmy być. Czujemy się wtedy spokojni, zrelaksowani, bez obaw. Natura nas pociesza, dodaje nam sił, daje nam poczucie, że jesteśmy częścią czegoś większego, niż tylko nasze małe życie. Natura jest naszym domem, naszą matką, naszym miejscem na ziemi.
Podobno nikt nie może na długo patrzeć w ognisko ani w kroplującą wodę. Ja poszerzyłbym ten zakaz na całą przyrodę. Czuje do niej niezdrową, obsesyjną czułość. Szkodzi mi. Absorbuję ją cały, nałogowo.
Natura zawsze wydawała mi się luksusem, ale teraz zdaję sobie sprawę, że jest to konieczność. Jest to zródło życia, inspiracji i czystej radości. Przyroda przypomina nam, że jesteśmy częścią czegoś większego, że jesteśmy niezwykłymi stworzeniami w nieskończonym kosmosie.
Owoc się nie pleni szlachetny tam, gdzie chwastem zaszło pole.
Ziemia nie należy do nas, to my należymy do Ziemi. Wszystko ze sobą powiązane jest jak krew, która łączy jedną rodzinę. Cokolwiek spotka Ziemię, spotka i jej synów. Nie tka się włókna sieci nie tkając siebie samego.
Natura ma dla nas tyle, ile umiemy z niej wziąć. Szczęście zależy od oka, które patrzy. Miłość do kwietniowego słońca i do wyniosłych gwiazd jest wolna od skomplikowanych rozważań i prosta jak radość z utrzymania równowagi.
