Grzmot w kwietniu dobra nowina, już szron roślin nie pościna.
Góry, rzeki, niekończące się niebo, drzewa zmieniające płaszcze - to wszystko jest naszym domem. Odnajdujemy w tym źródło energii, cel i piękno.
A jeśli serce jest tylko mięśniem, cóż po urodzie wszechrzeczy.
Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.
Kłos - kolebka chleba.
Grzmot w maju nie szkodzi, sad dobrze obrodzi.
Dobre postanowienia są jak węgorz: łatwiej je schwytać niż utrzymać.
Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.
Góralu, czy nie jest ci żalOdchodzić od stron ojczystych?
Czymże jest człowiek wobec przyrody, co go otacza? To tylko drobinka siana na wielkim łąkowisku. Przyroda, wieczna, nieśmiertelna, zawsze młoda, zawsze świeża, zawsze nowa, o! to dopiero jest coś wielkiego, wszechmocnego, nieskończonego!
