Jak lew między zwierzętami lasu, ...

 Natura jest cudem, który niezależnie od naszego odkrycia nadal się rozwija i jest zawsze niezmiennie piękny na własny, niepowtarzalny sposób.

 Natura jest największym artystą, który tworzy obrazy tak cudowne i różne, że nikt nigdy nie jest w stanie ich wszystkich zobaczyć. Każde drzewo, kwiat, góra, rzeka i ocean ma swoje unikalne piękno, które czeka na to, aby ktoś to docenił.

 Natura jest nieznana dla tego, co nie zna siebie. Prawdziwym mózgiem człowieka nie jest umysł, lecz natura. To, co zapewnia nam ślad, jest fragmentem tajemnicy, która jest nierozwiązywalna.

 Grzmot październikowy - niedostatek zimowy.

 Jestem jedynym spośród 7 miliardów ludzi na Ziemi. Od 40 lat fotografuję naszą planetę i różnorodność jej mieszkańców, ale cały czas mam wrażenie, że ludzkość nie zrobiła żadnego postępu. Nadal nie potrafimy żyć razem i zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje. Nie szukam odpowiedzi w statystykach czy analizach, ale w samym człowieku.

 Gdy patrzę na te niezmierzone przestrzenie, na te ogromy niebios i ziemi, zastanawiam się, jakim jestem dla nich niczym. A jednak to ja, człowiek, jestem świadkiem ich istnienia i podziwiam ich majestat. To ja, maluch, patrzy na nie i dostrzega ich piękno. To ja, istota tak malutka i krucha, mogę cieszyć się tym, co przede mną, i rozumieć to, co dostrzegam. Tylko ja, człowiek...

 Natura dała nam jeden język, a dwoje uszu po to, ażebyśmy słuchali dwa razy więcej, niż mówimy.

 Natura nie zna próżni. Wszystko, co jest na ziemi, ma swoje miejsce, znaczenie i cel. Ludzkość powinna nauczyć się obserwować, zrozumieć i szanować to, co Naturze udało się stworzyć przez miliony lat.

 Gdzie bocian, tam pokój.

 Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?