Siła charakteru nie wynika z brutalności, przemocy czy dramatycznej woli przetrwania, ale z naszej zdolności do empatii, życzliwości i miłości. Musimy być silni, aby kochać. Musimy być mocni, aby przebaczyć.
Wielkość człowieka leży nie w swobodzie woli, leż w zdolności do wyboru: w puszczy rozdroży, na krańcach i skrzyżowaniach, w starciu gorących pragnień, spotkania z Dionizosem.
Twoja życzliwa osoba dla innych jest lustrem, w którym dostrzegasz siebie, a zły człowiek jest przeźroczysta woda, w której samego siebie nie widzisz.
Nie jest ważne, co myślą o tobie inni ludzie. Ważne, co myślisz o sobie samym, najważniejsze jednak jest to, jak o tobie myśli Bóg.
Cyberprzestrzeń. Kiedyś słowo z naszych marzeń science-fiction, a dziś rzeczywistość. Zmieniła naszą gospodarkę, politykę, a co więcej, sposób myślenia o sobie samym.
Człowieka poznaje się po tym, co mówi i pisze. Nie można zawiesić na wieszaku osobowości, kiedy wchodzi się na forum publiczne. Może i można, ale tylko wtedy, gdy jest to osobowość pusta, bez treści.
Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.
Nie wystarczy po prostu żyć. Musisz mieć coś, na co czekasz każdego dnia. Jeżeli nie masz czegoś, na co czekasz... Nie żyjesz.
Żaden człowiek nie zasługuje na to, aby go przecenili. To boli... Tworzy przestrzeń dla iluzji. Dla błędów. Dla rozczarowań. Lepiej jest być trochę niedocenionym. Przez siebie i przez innych.
Nie jesteśmy tym, co jest nam dane, ale tym, co wybieramy. Każdy z nas ma w sobie ogromną moc, aby coś zmienić, choć często o tym zapominamy.
