Razem potrafimy tak wiele, sami tak bardzo mało. Pojedynczo jesteśmy tylko kroplą. Razem stanowimy ocean.
Świat bez człowieka byłby piękny, ale byłby światem. Człowiek tragicznie zamienia go w naturę. Czytelnik wie, o co chodzi.
Jesteśmy tym, co nazywamy przypadkami personelu. Każda z nas ma inną historię, inną pracę, inny charakter. Ale mamy wspólne cechy: solidarność, zaangażowanie, determinację. I każda z nas jest ważna, bo każda jest potrzebna.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.
Nikt nie ma prawa do określania naszego potencjału poza nami samymi. Możemy zrobić wszystko, co tylko zechcemy, jeśli na tyle mocno w to uwierzymy. Musimy mieć siłę i determinację, a dla tego potrzebujemy wiary. Tego nikt za nas zrobić nie może.
Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać. Pamiętaj, że szlachetność nie zależy od pochodzenia, piękno nie zależy od wyglądu, a miłość nie zależy od wieku.
Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.
Ludzie są zawsze wyjątkowi. Nie ma dwóch identycznych ludzi. Tak samo jak nie ma dwóch identycznych liści na drzewie. Nie ma dwóch identycznych kamyków na morskim brzegu. Każdy jest inny, każdy jest wyjątkowy, każdy zasługuje na szacunek.
Nie jesteśmy tym, kim chcielibyśmy być. Jesteśmy tym, czego najbardziej się boimy. Jesteśmy też tym, co ukrywamy przed innymi, a co dla nas samych jest najgroźniejsze. Jesteśmy naszymi strachami...
Nie jesteśmy na tym świecie, aby przekształcać innych ludzi. Naszą misją jest dotarcie do sedna naszej istoty, zrozumienie siebie, zbudowanie mostu pomiędzy naszym sercem a naszym umysłem i wprowadzanie się w harmonijną i pełną miłości pracę.
