Myśl o człowieku

 Nigdy nie będziemy mieli silnej poczucie samooceny, jeśli inny człowiek, sytuacja lub zdarzenie ma moc określania naszej wartości.

 Łatwo jest wstydzić się zastanawiać nad sobą, wydaje się, że powinniśmy to robić tylko w samotności. Ale jest coś mocnego w rozmawianiu z innymi ludźmi: rozmawianie pomoże nam dostrzec, co naprawdę czujemy, pomoże nam zobaczyć, jak myślimy.

 Często zastanawiałem się, jak to jest, że najskromniejsi ludzie są najmądrzejsi. Potem zrozumiałem, że to siła wewnętrzna, która pochodzi z pewności siebie, i nie muszą oni niczego udowadniać innym.

 Kiedy mówią, że czas leczy rany, to kłamią. Przyzwyczajenie do bólu to nie to samo co jego zniknięcie.

 Nie tylko talent, ale przede wszystkim siła charakteru decyduje o wielkości człowieka i o znaczeniu jego działalności dla innych ludzi.

 Nic tak bardzo nie poniża człowieka jak świadomość, że jest w stanie wszystkiego. Wyobraźnis jest przede wszystkim czymś co go ogłupia.

 Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.

 Właściwość zadziwiająca wielkich ludzi polega na tym, że są oni bardziej ludzcy niż inni. Wszyscy dzisiejsi genialni wynalazcy, z Einsteinem na czele, są ludźmi, których można zrozumieć, a wręcz doskonale zrozumieć.

 Mądry człowiek mówi, gdy ma coś do powiedzenia. Głupiec mówi, bo musi coś powiedzieć. Przez swoje milczenie można powiedzieć więcej niż słowami.

 Nienawiść paraliżuje życie; miłość je uwalnia. Nienawiść zamąci życie; miłość je uszlachetni. Nienawiść niszczy życie; miłość je uzdrawia