Ludzie nie są z natury ani dobrzy, ani źli. To, jakimi się stają, w dużej mierze zależy od okoliczności, w jakich przyszło im żyć.
Głównym zadaniem jest odsłonić to, co zwykle jest zakryte. To, co mówi człowiek - nie oznacza to, co on kryje.
Człowiek jest dla człowieka wilkiem, a nie człowiekiem, gdy nie zna człowieka jako człowieka. Nie jest człowiekiem dla człowieka, kiedy nie wie, co jest człowiekiem.
Każdy człowiek jest wyjątkowy. Zaczynał od innego miejsca, przeszedł przez różne miejsca, posiada inne doświadczenia. Każda ścieżka jest inna, dlatego nie ma dwóch takich samych punktów widzenia.
Nie jest ważne, co jest narzucone z zewnątrz, ale to, co jest tworzone z własnej wewnętrznej wolnej woli. Biorąc pod uwagę osobę ludzką, najważniejsze jest to, co ona sama z siebie czyni - to jest prawdziwe jej „ja”.
Człowiek jest tym, co myśli przez cały dzień. Jakie są jego dominujące myśli, takim staje się jego życie. Dlatego ważne jest, aby zawsze myśleć pozytywnie, z nadzieją i optymizmem, bo to tworzy naszą rzeczywistość.
Nigdy nie możemy przewidzieć, które z naszych czynów przyniesie rezultaty, które przetrwa po nas, które pójdzie na dno z życiową bylejakością, która samotnością.
Człowiek, który zna samego siebie, jest prawdziwie oświecony. Ten, kto zna innych, jest mądry. Ten, kto zna siebie, jest przebudzony.
Nie da się żyć bez przekonania, że jest się dla kogoś najważniejszym człowiekiem na świecie. I jesteśmy - dla psa, który naszych zdjęć nie zobaczy w internecie.
Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. W człowieku jest coś więcej niż to, co jest manifestowane w jego pojawieniu się i czynach. Jest on kimś więcej niż suma jego doświadczeń.
