Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
W życiu nie chodzi o to, by dostać dobry zestaw kart, ale o to, by dobrze grać złymi, które ci się dostały. Wygra ten, kto potrafi najmniej marudzić, najrzadziej się poddaje i jest najbardziej zdeterminowany, to nie talent czy szczęście, ale wytrwałość jest kluczem do sukcesu.
Praca, która napełnia większą część naszego życia, powinna być możliwie najmniej męcząca i najbardziej satysfakcjonująca. Nie powinno się jej wykonywać bez radości, lecz ze zrozumieniem, z pietyzmem i z miłością.
Praca jest podstawowym warunkiem wszelkiego dobra, zarówno materialnego, jak i duchowego. Nie ma nic za darmo. Jeżeli coś kosztuje mniej pracy, to dlatego, że ktoś inny włożył więcej swojej pracy.
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
Pracuj na to co kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień. Twoje hobby stanie się Twoim zawodem
Decydując się na pracę, której nie lubisz, będziesz cierpiał całe swoje życie z powodu poczucia, że trwonisz czas. Praca, którą naprawdę kochasz, daje ci wolność, nie niewolę.
Twoja praca będzie zajmować znaczną część twojego życia, a jedyny sposób na bycie naprawdę zadowolonym jest zrobienie czegoś wspaniałego. A jedynym sposobem na zrobienie czegoś wspaniałego jest kochanie tego co się robi.
Nie ma takiej rzeczy jak zbyt wiele pracy, jest tylko zbyt mało czasu. Największą satysfakcją jest zobaczyć efekty swojej pracy, a doświadczenie to to, co zdobywasz, gdy nie dostajesz tego, czego chcesz.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
