Praca jest najbardziej konkretną formą modlitwy, bo doświadczamy w niej, że rzeczywistość odpowiada na nasze działanie. Jeśli ktoś w niej przeistacza, to przez to właśnie, że zaczyna dostrzegać, jak rzeczywistość przemienia się dzięki jego wysiłkowi.
Praca jest najcenniejszym bogactwem człowieka. Bez pracy nie ma chleba, ale nie ma też zdrowia, siły, radości, szczęścia. Praca jest najpewniejszym lekiem na większość kłopotów duszy i ciała. Kto się boi pracy, ten boi się życia.
Praca, to nie to, co zastajemy, ale to, co zapoczątkowujemy. Bez pracy żadne zdobycze wiedzy nie stają się naszą własnością.
Dzień potracony na lenistwo nie zawsze jest stracony, dzień potracony na pracę zawsze jest dniem odbitym od życia.
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
Praca jest czymś więcej niż tylko środkiem do utrzymania. Od niej zależy nasze poczucie bezpieczeństwa, nasze poczucie własnej wartości, nasze relacje z innymi ludźmi i nasze zdolności do radzenia sobie ze stresem i problemami
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień w swoim życiu.
Praca jest najważniejszą sprawą w życiu: odmienia los, kształtuje charakter, połyka czas, a przy tym daje poczucie wartości.
Człowiek, który nie działa, nie tylko jednak przeszkadza innym; blizny na ciele pracy to jedno, ale blizny na duszy nierobienia, nieodżywienie duszy bezczynnością są straszne.
Praca jest jak miłość, miłość do człowieka. Kochajcie swoje zawody. Cieszcie się, że macie ręce do pracy. Bądźcie jej godni. Pracujcie umiłowanie dla siebie
