Praca uwalnia nas od trzech wielkich zepsutczeń: nudów, występku i nędzy. Przez całe nasze życie nieustannie pracujemy nad czymś.
Praca to coś więcej niż środki do życia - to fundamentalny aspekt ludzkiej godności. To więcej niż tylko zarabianie na życie. To aspiracja do postępu, do lepszej, bardziej stabilnej i bezpiecznej przyszłości. To środek do osobistego rozwoju, pokonywania biednienia i budowania sprawiedliwego społeczeństwa.
Praca bez umiłowania, bez oddania jest pustą męką, a sposobność zaznania satysfakcji, przyjemności, zaszczytu jest niepowtarzalna. Praca to współdziałanie z naturą, człowiek poprzez nią tworzy i rozwija świat.
Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Praca jest najważniejsza. Potrafi zabrać chwile samotności, potrafi sprawić, że zapominamy o problemach. Praca to nie tylko obowiązek, to nasze codzienne życie, które wymaga od nas zaangażowania. Bez pracy człowiek jest niczym.
Robienie tego samego dnia po dniu jest jak zauważanie, że ostatnia godzina jest tak samo ciekawa jak poprzednia. Różnorodność jest tym, co sprawia, że praca staje się ciekawa.
Praca jest najłatwiejszą drogą do zadowolenia, ale trudną do satysfakcji. Najprostszą drogą do sukcesu, ale najtrudniejszą do doskonałości. Najważniejszą drogą do bycia użytecznym, ale najbardziej skomplikowaną do bycia istotnym.
Praca bez miłości wydaje się karą, a z miłością staje się przyjemnością. Każdy powinien wykonywać swój zawód z pasją i zaangażowaniem, bo wtedy nawet najtrudniejsze zadania staną się łatwe.
Nie jest ważne, czy myślisz, że możesz, czy myślisz, że nie możesz. Każdą drogę wybierasz, masz rację.
Praca jest największym dobrodziejstwem, co jest na świecie, jest czymś w rodzaju zdrowia ducha, zabezpiecza nas przed nudą, złą myślą, jest to najpiękniejsze zająć dla człowieka.
