Praca to coś, co nienawidzi każda żyjąca istota. Ale widzę wśród nas istoty, które nie boją się pracy, które w nią wnikają z obydwu rąk i czerpią z niej radość. Są to rolnicy.
Pracować jest nie tylko obowiązkiem, ale przede wszystkim błogosławieństwem i przywilejem. Przez pracę zdobywamy mądrość, doskonalimy umiejętności, czerpiemy satysfakcję, spełniamy się i realizujemy swoje powołanie.
Nie znamy magii, która by przekształciła złotówki w aktywa. Droga do osiągnięcia sukcesu prowadzi przez ciężką pracę, wytrwałość i frustracje.
Praca jest nieodłącznym elementem naszego życia. Wypełnia większość naszego czasu, kształtuje naszą tożsamość i daje poczucie spełnienia. Praca jest źródłem naszej autonomii, daje nam poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Bez pracy nie jesteśmy niczym, z pracą stajemy się kimś.
Nie ma człowieka, któryby nie miał jakiegoś zadania. A jeżeli nie wie, jakie jest jego zadanie, niech szuka dalej, bo jeszcze nie wstał do swojego życia.
Praca, która cieszy, to zasługa szczęścia. Ale praca, która daje satysfakcję, to zasługa umiejętności.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeżeli nie możesz pracować z miłością, ale tylko z odrazą, lepiej jest, żebyś opuścił swoją pracę i usiadł u bramki świątyni i brał jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Praca, którą lubisz, jest wolnością, nie obowiązkiem. Jeśli kochasz to, co robisz, nie ma dnia, który byłby stracony, każdy moment jest wykorzystany do pełni.
Cenię sobie wartość ciężkiej pracy i determinacji. Nie ma skrótów do prawdziwego sukcesu, wszystko zależy od dyscypliny, wysiłku i nieustępliwości.
