Jeśli naprawdę kochasz to, co robisz, jeśli masz w sobie pasję, a nie zniechęcenie, wniosłeś już swój wkład w człowieczeństwo. Niektórzy nazywają to pracą, ale to nie praca. To twoje prawdziwe życie.
Praca nad swoim ciałem to jedno, ale praca nad swoim umysłem to kolejny poziom. Włożenie wysiłku w ulepszanie swojej wydajności umysłowej i emocjonalnej jest jedną z najważniejszych rzeczy, które można zrobić w swoim życiu.
Praca to najokrutniejszy z niewolników, Le Bourse. Ludzie oddają jej swoje życie, zdrowie, talenty, czas, który mogliby poświęcić na naukę, czytanie, malowanie, pisanie. Na miłość, przyjaźń, relaksyjne spacery, na rozmowy. Oddają jej cenne i piękne chwile, które potem, na starość, mieli by komu opowiedzieć. I to wszystko po to, żeby zarobić na chleb. Bo pracując - przestajesz głodować. Ale zaczynasz umierać.
Praca to największa nagroda. Nie czuję, że pracuję. Jestem tylko zaprzężony do tego, co kocham. Jeśli kochasz to, co robisz, nie jest to nawet praca.
Praca nie jest czymś, co odwraca nas od życia. Praca jest integralną częścią życia, medium, przez które wyrażamy nasze talenty i realizujemy nasze ambicje. Praca powinna traktować nas jak partnerzy, nie jako maszyny.
Praca, to nie to, co zastajemy, ale to, co zapoczątkowujemy. Bez pracy żadne zdobycze wiedzy nie stają się naszą własnością.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w swoim życiu. Praca stanie się dla Ciebie przyjemnością, pasją, a nie koniecznością.
Praca daje człowiekowi nie tylko możliwość utrzymania, ale też poczucie wartości, sensu życia. Bez pracy człowiek traci swoją godność, staje się zależny, bezradny.
Praca bez talentu niczego nie da, ani talent nie da niczego bez pracy. Dla wielkich rzeczy potrzeba obu. Tego nauczyła mnie moja najgorsza nauczycielka, życie.
Daj człowiekowi rybę i nakarmisz go na jeden dzień. Naucz człowieka łowić ryby i zrujnujesz mu życie, bo będzie musiał wstawać o czwartej rano, żeby łowić ryby.
