Praca nie powinna być przeciwna wypoczynkowi, nie powinna być karami – praca powinna być przyjemnością, powinna dawać człowiekowi poczucie spełnienia.
Pracy nie da się ukochać. Można ją tylko dobrze robić. A żeby ją dobrze robić, trzeba ją zrozumieć.
Praca nie jest czymś od czego chcemy uciec. To nagroda, sama w sobie. To możliwość robienia czegoś co kochasz, co jest wartościowe, co pozwala na ciągły rozwój i ulepszanie świata dookoła ciebie. To poczucie realizacji, które pozwoli ci kłaść się spać z uśmiechem na twarzy każdej nocy.
Kiedy kochasz coś, co robisz, nie musisz pracować ani dnia w swoim życiu. Pasja jest tym, co napędza nas do wstania rano i święcenia poświęcenia temu, co kochamy.
Praca jest moim największym bogactwem, cenię jej wartość i poszukuję okazji do twórczego działania, bo przez to spełniam się jako człowiek i zdobywam większe umiejętności.
Praca nie jest czymś co się musi robić, kiedy nie chce się robić nic innego. To obowiązek. I trzeba go umieć wypełnić, niezależnie od towarzyszących nam okoliczności.
Cenię sobie wartość ciężkiej pracy i determinacji. Nie ma skrótów do prawdziwego sukcesu, wszystko zależy od dyscypliny, wysiłku i nieustępliwości.
Praca ciężka i trud, to nie kara, to jedna z najcenniejszych umiejętności życiowych. Bez poznania trudu pracy, tracimy zdolność docenienia jej wartości.
Praca, zwłaszcza praca twórcza, jest jednym z najważniejszych środków ucieczki od siebie, stanowi formę bezpieczeństwa, jakie człowiek odczuwa, kiedy nie musi spojrzeć w swoje wnętrze.
Praca miła dla oka nie jest - zawsze jest trudna i nieprzyjemna; ale prawdziwa satysfakcja płynie z jej przeprowadzenia i z poczucia, że nasz wysiłek jest użyteczny.
