Praca jest nieodłączną częścią człowieka. Pracujemy, żeby żyć, rozwijać się i spełniać nasze marzenia. Praca daje nam poczucie wartości i pomaga nam celebrować naszą ambicję. Bez ciężkiej pracy, trudno osiągnąć coś wartościowego.
Praca to największa nagroda. Nie czuję, że pracuję. Jestem tylko zaprzężony do tego, co kocham. Jeśli kochasz to, co robisz, nie jest to nawet praca.
Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
Kiedy kochasz to co robisz, nie jesteś nazywany pracującym. Jestem bardzo szczęśliwy, mogąc robić co kocham.
Praca nie jest człowiekiem, nie ma prawa domagać się od nas poświęcenia życia.
Przyjdzie taki dzień, kiedy zdamy sobie sprawę, że samo ciężarne wyciszenie, wielogodzinne przesiadywanie nad pustym papierem może być równie cenne jak najzdrowszy, najpełniejszy śmiech. Praca jest absolutna, tłumaczy wszystko, daje sens, wprowadza harmonię. Rzeczywiście, czasem jako owoc długich godzin, dni, lat, przynoszą perspektywy nie do przewidzenia, a czasem - rzadziej - cud, natychmiast przemieniający chaos w porządek.
Praca pomaga nam w dużym stopniu nie myśleć o życiu i zapobiega nam za bardzo o nim myśleć.
Praca miła dla oka nie jest - zawsze jest trudna i nieprzyjemna; ale prawdziwa satysfakcja płynie z jej przeprowadzenia i z poczucia, że nasz wysiłek jest użyteczny.
Sukces to nie jest klucz do szczęścia. Szczęśliwość to klucz do sukcesu. Jeżeli kochasz to, co robisz, odniesiesz sukces.
Praca to coś więcej niż tylko zadań do wykonania. To wyzwanie i nauka, to miejsce, gdzie rozwijamy nasze umiejętności i poszerzamy granice naszych możliwości. To nie tylko miejsce, gdzie zarabiamy na życie, ale również miejsce, które definiuje nas jako osoby.
