Praca to coś, co nienawidzi każda żyjąca istota. Ale widzę wśród nas istoty, które nie boją się pracy, które w nią wnikają z obydwu rąk i czerpią z niej radość. Są to rolnicy.
Sukces zwykle przychodzi do tych, którzy są zbyt zajęci, żeby go po prostu szukać.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Praca, którą lubisz, usuwa z życia łańcuch niewolniczej rutyny i zmienia go w łańcuch złoconych dni pełnych zadowolenia.
Sukces to nie klucz do szczęścia. Szczęście to klucz do sukcesu. Jeśli kochasz to, co robisz, odniesiesz sukces.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.
Dzień potracony na lenistwo nie zawsze jest stracony, dzień potracony na pracę zawsze jest dniem odbitym od życia.
Pracuję tak ciężko, aby pracować jeszcze twardszym. Wiemy, że to nie jest zdanie, których wielu z nas chciałoby usłyszeć! Ale nie ma drogi na skróty do wielkości. Wszystko, co jest dobre, wymaga czasu, determinacji, ciężkiej pracy i poświęcenia.
Satysfakcję z pracy dają dwa czynniki. Pierwszy to możliwość zobaczenia efektów naszej pracy. Drugi to poczucie, że nasze działanie ma sens.
Praca nie służy jedynie zwiększeniu dóbr materialnych i dobrobytu. Praca jest wartością, z jednej strony ścisłe powiązana z człowiekiem, z drugiej - pewnym sensie autonomiczną. Praca jest wartością, ponieważ wyraża człowieka, tworzy dzieje człowieka i kultury.
