Pracuję na moje własne zadowolenie. Nie chcę renomy, sławy ani pieniędzy. Chcę być zwyczajnie szczęśliwy, a do tego potrzebuję pracy. Pracy, która daje mi satysfakcję.
Praca jest niewolnicą, jeśli jest przymusowa, ale kiedy jest kierowana sercem i duszą, staje się pasją. Pasja, która nadaje sens życiu, sprawia, że dzień jest pełen radości, a noc pełna snów. Praca jest świętem, kiedy jest pasją.
Praca jest najbezpieczniejszym środkiem, którego można użyć w celu zaspokojenia jednocześnie potrzeby zarabiania na życie, rozwijania siebie i wnoszenia wartościowego wkładu w życie społeczne.
Praca to coś, co nienawidzi każda żyjąca istota. Ale widzę wśród nas istoty, które nie boją się pracy, które w nią wnikają z obydwu rąk i czerpią z niej radość. Są to rolnicy.
Praca nie jest celem samym w sobie. To narzędzie, które pozwala tworzyć wartości, kreować siebie i budować świadomość. Tak więc niezależnie od tego, czy jesteś pracownikiem, czy przedsiębiorcą, pamiętaj o celu, dla którego pracujesz.
Czasem najcięższą pracą jest uruchomienie komputera. Ale kiedy już jest uruchomiony, wszystko inne idzie jak z płatka.
Praca daje nam więcej, czego potrzebujemy, niż tylko pieniądze. Praca daje nam poczucie wartości, cel, umiejętności i satysfakcję.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Praca bez miłości wykańcza człowieka bardzo szybko. Trzeba potrafić poświęcić siebie, trzeba potrafić oddać siebie w ręce miłości. To jest najważniejsze.
Nie powinniśmy zapominać, że prawdziwe uczucie szczęścia pochodzić może jedynie z miłości do naszej pracy. Jeżeli nie poświęcimy jej serca, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
