Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
Kto kocha to, co robi, nie pracuje ani jednego dnia w życiu. Pasja to potężna siła, która sprawia, że praca staje się przyjemnością, a droga do celu ciekawą podróżą.
Praca jest najbardziej konkretną formą modlitwy, bo doświadczamy w niej, że rzeczywistość odpowiada na nasze działanie. Jeśli ktoś w niej przeistacza, to przez to właśnie, że zaczyna dostrzegać, jak rzeczywistość przemienia się dzięki jego wysiłkowi.
Wynalazłem 10 000 sposobów, które nie działają. Nie zawiodłem. Po prostu odkryłem inne szczegóły. Praca, cierpliwość i determinacja są kluczowe.
Praca powinna być w życiu czymś więcej, niż tylko środkiem do życia. Powinna być powołaniem. Jeżeli ktoś pracuje tylko dla pieniędzy, nigdy ich nie zarobi, ale jeśli kocha to, co robi, a pieniądze są tylko efektem ubocznym, to można dojść do prawdziwego sukcesu.
Praca zbliża człowieka do człowieka, rozwija miłość własną, pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z pewnym zadowoleniem i szacunkiem
Praca bez przyjemności staje się zniewoleniem. Człowiek powinien pracować nie tylko po to, by żyć, ale żyć po to, by coś tworzyć. W przeciwnym razie życie staje się ciężarem, a nie przygodą.
Praca daje nam więcej, czego potrzebujemy, niż tylko pieniądze. Praca daje nam poczucie wartości, cel, umiejętności i satysfakcję.
Praca daje człowiekowi nie tylko środki do życia, ale i odwagę, poczucie godności. Większość dużych rzeczy osiągniętych przez ludzi to wynik ciężkiej pracy.
Praca jest najważniejszą sprawą w życiu: odmienia los, kształtuje charakter, połyka czas, a przy tym daje poczucie wartości.
