Zawsze mów co czujesz, lepiej niech zaboli teraz, niż później ...

 Prawda, onej zaiste, prawdziwej prawdy, ni jest rzeczą, ’cóżby forma języka była umiarkowana, wedle właściwości języka, dążąca zaobiecać klasyfikowanie zaistniałości.

 Prawda jest jak lew; nie trzeba jej bronić. Puśćcie ją wolno; potrafi się bronić sama.

 Łatwiej jest oszukać ludzi, niż przekonać ich, że zostali oszukani. To jest prawda, która boli, ale pokazuje jak silne mogą byc nasze przekonania.

 Naga prawda jest zawsze lepsza niż najpiękniejszy ubiór kłamstwa. Fasada kłamstwa może przyciągać swoim blaskiem, ale naga prawda zachwyca w swojej prostocie i jasności.

 Człowiek, który chce prowadzić zawsze prawdziwe i autentyczne życie, musi być gotów nieustannie patrzeć w oczy prawdzie i nigdy, pod żadnym pozorem, nie dopuszczać do samozaparcia.

 Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i
do niczego zbytnio nie przywiązywać.

 Trudniejsze jest znalezienie prawdy niż oszustwo. Na to drugie wystarczy zmysł krytyki, do pierwszego trzeba posiadać zdolność twórczą.

 Czy można uznać coś za prawdę, jeśli nie ma na to dowodów? A jeśli są dowody, to czy są one wystarczające, aby potwierdzić tę prawdę? A co, jeśli prawda jest nieznośna, czy powinniśmy ją ignorować? Czy prawda może w ogóle być niezrozumiała? Musimy ciągle szukać prawdy i dążyć do jej poznania, bez względu na wszystko.

 Prawda zawsze jest groźna. Prawda całego bytu, jej zamysł i cel, dla człowieka są zawsze straszne i przerażające. Przyjaźń z prawdą oznacza, najgłębszy gatunku samotności, lecz niezbędną do bycia autentycznym.

 Prawda jest zawsze wynikiem układanki, jakie składa serce z doświadczeń i przemyśleń umysłu. Czasami jest to zaskakująco prosta konstrukcja, innym razem zawiłe labirynty, które tylko nieliczni są w stanie odszyfrować.