Nie jestem ani pesymistą, ani optymistą. Jestem jedynie realistą, który wierzy w tę trudną prawdę, że los nas nie mieni, a człowiek jest zdolny do nieznanego.
Prawda nie błyszczy i nie rzuca się w oczy.
Nie ma nic trudniejszego do opanowania, niebezpiecznego do prowadzenia oraz niepewnego w sukcesie niż wprowadzenie nowych porządków. Ponieważ innowator ma za wrogów wszystkich, którzy dobrze prosperowali w ramach starych porządków, a niezdecydowanych zwolenników tylko wśród tych, którzy mogliby dobrze prosperować w ramach tych nowych.
Pod każdą łatką, która mnie przykleją, jestem inna, nie taka, jak mówią, jestem inna, nie wiem kim, lecz wiem, że prawda jest zawsze jakaś inna.
Prawdziwą tajemnicą jest śmierć.
Jeżeli wystawisz prawdę nago na ulicę, to ludzie odwrócą się, bo każdy, kto ma dobre serce, boi się wywołać skandal na ulicy... prawda musi chodzić ubrana, a to jest najgorsze.
Prawda, jak sól, czasem stęka na usta; to zawsze pytanie, czy tę wonność przysłodzenia uczucia, czy to jest prawda, czy już zgoła słodkie kłamstwo.
Kiedy człowiek mówi prawdę, zdarza się, że naraża się na to, że pozostanie sam. Głównie dlatego, że ludzie rzadko chcą słyszeć prawdę.
Kto poszukuje prawdy, ten wierzy, że wszyscy dookola są szczęśliwi. Ale ci, którzy są szczęśliwi, nie poszukują prawdy, bo oni w niej żyją, jedynie nie zdają sobie z tego sprawy.
Jeśli dążysz do prawdy, musisz się nauczyć, zanim zaczniesz szukać, iż nie możesz nauczyć się tego, czego nie wiesz. Jak by to miało być możliwe? Czy widziałeś kiedykolwiek coś takiego?
