Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.
Prawda nie jest nigdy czymś absolutnym. Jest tylko tym, co my zdołaliśmy do tego momentu zbadać i co nosi znamiona prawdopodobieństwa. Wytrwałość w poszukiwaniu prawdy to cnotliwa rzecz. Ale ufanie zbyt wiele w to, co ktoś obecnie za prawdę uznaje, brzegiem jest bezsensu.
Wierzę w tę prawdę, rozumiem i czuję, że lepiej kochać i stracić, niż nie kochać w ogóle.
Wszystko co wydaje nam się prawdą, to tylko prawda nabrzmiała naszą nadzieją, naszą wiarą, naszą tęsknotą. Jest to zaledwie odzwierciedlenie naszych pragnień.
Z dala od nieznajomych ludzi człowiek ma dość własnych kłamstw, a blisko - dość cudzych prawd.
Nic tak nie odciąga ludzi od prawdy, jak bezmyślne naśladowanie tego, co robią wszyscy.
Nikt nie chce słuchać prawdy, kiedy bezpieczniejszym dla niego jest żyć w błędzie, bo łatwiej przetrwać - zarówno dla jednostki, jak i dla społeczeństwa.
Kiedy prawda pojawia się jako obowiązujący banał – to znaczy,
że umarła i nie jest już prawdą.
Kiedy nie masz ochoty wstać, uderz się w twarz wstań szybko z łóżka i powiedz na głos..."Mam to w dupie, dobranoc!"
Prawda jest trudna do zidentyfikowania, ale łatwo ją rozpoznać, gdy się z nią spotykasz. Jak choćby rozpoznajesz twarz, której nie widziałeś przez wiele lat, instynktownie wiesz, że to ona.
