Prawda według Czesława Miłosza
Prawda nie jest treścią sformułowaną, ale niewypowiedzianym skarbem, który dostrzegamy naprzeciw siebie, wewnątrz siebie i poza nami, kiedy patrzymy bez rzeczywistego patrzenia.
Czesław Miłosz kontempluje na temat prawdy, opisując ją jako niewypowiedziany skarb dostrzegany naprzeciw, wewnątrz i poza nami.
Najtrudniejszym jest mówienie prawdy, najłatwiejszym jest mówienie tego, co jest wymyślne, ale bezużyteczne.