Prawda nie jest treścią sformułowaną, ale niewypowiedzianym skarbem, który dostrzegamy naprzeciw siebie, wewnątrz siebie i poza nami, kiedy patrzymy bez rzeczywistego patrzenia.
Czesław Miłosz kontempluje na temat prawdy, opisując ją jako niewypowiedziany skarb dostrzegany naprzeciw, wewnątrz i poza nami.
Prawda jest jak sztuka: nie zależy od rzeczy, które omijasz, ale od tego, co faktycznie mówisz. Prawda jest piękna, jak twarz kochanej kobiety. Niezawiła, ale wierna. Jeśli myślisz, że nie możesz jej przekazać – spróbuj jeszcze raz. A jeśli myślisz, że jest za trudna – to znaczy, że jeszcze jej nie zrozumiałeś.
Nie jesteśmy tu na ziemi, aby mędrkować, ale żeby działać. Prawda jest rzeczą najcenniejszą, którą posiadamy. Zacznijmy więc oszczędzać ją.
Prawda nie jest nigdy absolutna. Jej definicja stale się zmienia, jest jak rzeka, która płynie, przepływa i nigdy nie jest taka sama. To, co dla jednej osoby może być prawdą, dla innej może być totalną bzdurą. Dlatego zawsze warto patrzeć na prawdę z różnych perspektyw i nie zamykać się na inne punkty widzenia.
Nawet ,,nic"
czasami coś znaczy
Pretensje do ludzi powinny umierać wraz z nimi.
Własność umysłowa nie ma sensu. Prawda nie jest prawdą, dopóki nie jest powszechna własnością. Wiedza jest naszym wspólnym dziedzictwem.
Dziś brak nam hamulców, a zapie*dalamy w stronę przepaści...
Człowiek, który zna prawdę i nie mówi jej, jest tchórzem. Człowiek, który nie zna prawdy i mówi, że ją zna, jest kłamcą. Zasługuje na szacunek tylko ten, kto zna prawdę i mówi ją.
W pokusie łatwych odpowiedzi najtrudniej jest uciec od prawdy, że nie ma łatwych odpowiedzi.
Prawda nie kształtuje ludzi ale ludzie kształtują prawdę.
