Prawda nie jest wartością samą w sobie, jest wartością na ile ją poznaliśmy – wszystko inne to tylko napis na papierze, który na własne życzenie uważamy za prawdę.
Ludzie mogą być całkiem szczęśliwi, nie wiedząc żadnej prawdy, starczy, że żyją w szczerości, z harmonią z samym sobą.
Przyjdzie czas, że ludzie zwariują, i kiedy zobaczą kogoś, kto nie zwariował, obrzucą go kamieniami, wołając: Ty jesteś nienormalny!
Prawdą jest to, co sprawdza się w działaniu.
Prawda jest jak lew. Nie musisz jej bronić. Wypuść ją, a obroni się sama.
To, co jest zbyt głupie, by mówić o tym, można zaśpiewać. To jest prawda. Ale jeśli prawda jest zbyt krzykliwa, można o niej szeptać.
Prawda nie kształtuje ludzi ale ludzie kształtują prawdę.
Prawda stoi sama po sobie, niezależna, natychmiast zrozumiała, nieposiadająca nic z kłamstwa. Nie jest to prawda, jeżeli musisz ją gdzieś odkryć, bo wtedy musisz się stawić na próbę wśród mnóstwa kłamstw.
Prawda jest jak pieniądz: zawsze wraca do swego właściciela. Gdziekolwiek będzie, w końcu go odnajdujemy. Możemy go stracić na pewien czas, ale zawsze do nas wróci.
Prawdziwa prawda jest zawsze niepojmowalna. Jeżeli można ją pojąć, to można być pewnym, że albo coś dodano do prawdy, albo coś od prawdy zabrano. Prawda nigdy nie jest dokładna. Można mówić o niej tylko w przybliżeniu.
