Zapal świeczkę za tych, których zabrał los
Zapal światło w oknie...
Przemijanie jest bezwzględne dla każdego z nas. Wielu z nas postrzega go jako największą dramę życia, ale ja widzę w nim coś pięknego.
Idzie zima. Skwierczy zrozpaczony świerszcz. Kochankowie są jeszcze blisko. Pod opadającymi liśćmi drży miłość, ale wszystko to przemija... Przemijają lato, miłość, ludzie. Drzewa gubią liście, wieczory są coraz dłuższe, ciszej śpiewają ptaki...
Nic nie ma takiego, co by przemijało bez śladu, wszystko, co wasze jest razem z wami, przechodzi w czasie, jak wy sami.
Nie bójcie się śmierci. Ból, cierpienie, umieranie, tragedia, to wszystko przemija. Tymczasem patrzcie do przyszłości i przyszłość jest w Bogu.
Wszystko przemija, podobno, ale nade wszystko przemija poczestunek, niestety.
Przemijanie to proces naturalny, ale rozumienie go i akceptacja to wielkie wyzwanie. To jak walka z cieniem: im bardziej go gonisz, tym szybciej ucieka.
"To, co nam przeszło, niczem sen przeszło. Co jest, zbyt szybko jest przelotem. Co ma przyjść, jeszcze nie jest naszym. Oto cała ludzka męka."
Pamiętaj, że wszystko, co jest obecne w życiu człowieka, jest z natury przemijające. Even the things that seem everlasting really are here today, gone tomorrow.
Nie ma na świecie takiej śmierci, która by kogoś zaskoczyła. Tylko ty widzisz swoje przemijanie, reszta widzi twój czas.
