Amicus Plato, sed magis amica ...

 Pewnego przyjaciela poznaje się w niepewnym położeniu.

 Przyjaciel to osoba, która zna cię tak, jak człowiek powinien być poznany: nie od twoich sukcesów, ale od twoich porażek; nie od twojej siły, ale od twojej słabości; nie od twojej odwagi, ale od twojego strachu.

 Gdzie się myśli nie zgodzą, tam przyjaźń dziurawa.

 Nie korzystamy częściej z wody i ognia niż z przyjaźni.

 Człowiek, który nie ma żadnej przyjacielskiej pamięci, jest jak człowiek, który nie ma żadnej lewej ręki. Jest to zawsze najbliższy do ideału przyjacielskiej wzajemności.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce bijące w dwóch piersiach.

 Czasami przyjaźń rodzi się w sposób nagły.

 Znam starodawny toast,wart złota dla swej piękności:"Obyś nie spotkał przyjaciela,gdy będziesz wchodził na górę powodzenia".

 Nie troszcz się o wygląd i bogactwa. Troszcz się o to, czy ktoś ma w sobie tyle odwagi, by płakać i mówić prawdę, a przede wszystkim, czy potrafi zrozumieć twoje serce tak, jak nikt inny. Tego szukaj w przyjaźni.

 Prawdziwe przyjaźnie mają to do siebie, że z wiekiem stają się tylko silniejsze. Trudności, przez które przechodzimy, sprawiają, że wiemy, na kim możemy polegać. W końcu dostrzegamy, że prawdziwi przyjaciele to ci, którzy byli z nami, gdy nasze życie przypominało bardziej burzę niż spokojne morze.