Nie ten przyjaciel, co cię ...

 Przyjaźń jest jak książka. Trwa długo do napisania, ale można ją zniszczyć jednym jedyny poparzonym zdaniem. Te same reguły dotyczą naszego życia.

 Pochlebcy wydają się być takimi przyjaciółmi, jak wilki psami.

 Przyjaciele to zajebista sprawa, tylko muszą być prawdziwi.

 Przyjaźń nie jest potrzebna do przetrwania, tak jak woda i chleb. Ale bez niej, życie byłoby nie do zniesienia. Mówienie o przyjaźni znaczy mówić o tym co najpleśniejsze, najbezinteresowniejsze, najszczodrniejsze.

 Niech mnie bogowie strzegą od przyjaciół. Z nieprzyjaciółmi sam sobie dam radę.

 Przyjaźń to dusza zamieszkująca dwa ciała; serce, które mieszka w dwóch duszach

 My zdobywamy sobie przyjaciół, my robimy sobie wrogów, ale sąsiadów daje nam Pan Bóg.

 Przyjaźń to nie tylko niewidzialny dar, cenny sam w sobie, ale także niezmienny klucz do zrozumienia nie tylko innych, ale przede wszystkim siebie samego.

 Rodziny się nie wybiera, ale przyjaciół tak.

 Przyjaźń, to nie tylko znajomość ludzi, ale przede wszystkim zrozumienie dla nich. To jest skarb, który nie ma swojej wartości. Nie można go nigdzie sprzedać, ale można go stracić.