Pewnego przyjaciela poznaje się w ...

 Kto mówi dobrze o sobie, przekreśla największego przyjaciela, jakiego ma.

 Przyjaciel to ten, który zna cię takim jakim jesteś, rozumie gdzie byłeś, akceptuje kim jesteś teraz i cicho wspiera twój rozwój. Zna twoje najgłębsze sekrety, a mimo to, kocha cię takim, jakim jesteś.

 Przyjaźń jest niczym temperatura ciała - 37. Kiedy gorączka wzrasta, to jest choroba. Kiedy spada poniżej, to jest śmierć. Przyjaźń jasno świeci w ciemnościach, nie błyszczy w świetle.

 Przyjaźń nie jest potrzebna do przetrwania, tak jak woda i chleb. Ale bez niej, życie byłoby nie do zniesienia. Mówienie o przyjaźni znaczy mówić o tym co najpleśniejsze, najbezinteresowniejsze, najszczodrniejsze.

 Dla mnie przyjaźń jest dużo "grubsza" niż miłość. Związki miłosne trwają, bo mają aspekt intymny. Przyjaźń musi być czule pielęgnowana, choć nie podpiera się erotyką. To, że do siebie zadzwonimy albo pójdziemy parę razy na imprezę, to za mało. Trzeba też się dobrać. Czekać wytrwale na osobę, której my będziemy pasować i która będzie pasowała nam. To wcale nie jest łatwe.

 Przyjaźń bez zaufania nic nie warta.

 Stara przyjaźń, choćby cicha i niezobowiązująca, jest jak kapitał, na którym możemy zawsze polegać. To nieoceniony skarb, którego wartość z biegiem lat rośnie.

 Często zapominamy, że prawdziwa przyjaźń wymaga równowagi. To znaczy, że obie strony muszą dawać i otrzymywać. To nie jest jednostronna transakcja. Musi istnieć szacunek, zaufanie i szczerość, aby przyjaźń była prawdziwa i trwała.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być nieodłącznym, ale na tym, by móc się dzielić i nic nie tracić.

 Przyjaźń polega na tym, by być odważnym i delikatnym. By powiedzieć prawdę i niczego się nie obawiać. Przyjaźń zasługuje na to, żeby dla niej żyć pozbawionym strachu