Gdy amfora jest pusta, przyjaciele ...
Gdy amfora jest pusta, przyjaciele rozchodzą się.
Udostępnij:
Inspiracje:
Przyjaźń to cenny skarb, którego wartość zdaje się wzrastać z wiekiem. To jak ciepły płomień, który nigdy się nie gnuśnie, bijący prawdą i miłością, nawet gdy otaczający świat zdaje się być zimny i obojętny.
Przyjaźń to nie tylko dar, to także obowiązek. Przyjaciel musi być odważny, skoro musi wziąć na siebie twój cień.
Czasem przyjaźń jest na tyle silna, że staje się niezniszczalna. Nawet najgorsza burza nie jest w stanie jej pokonać. Nawet najmocniejszy wiatr nie jest w stanie jej rozwiać. Nawet najcięższa kamienica nie jest w stanie jej przytłoczyć. To jest prawdziwa siła przyjaźni.
Przyjaźń polega na tym, żeby umieć dać i umieć przyjąć, by odczuwać i rozumieć. Trzeba ją otaczać względem i czułością. Ta najpiękniejsza kwiat musi być pielęgnowany, aby nie zwiędł.
Przyjaciel - to prezent, jaki robisz sobie samemu.
Wymówki nie masz, gdy przyjaciel prosi.
Przyjaciel to jakby mój sobowtór.
Przyjaźń jest jak książka. Wystarczy jedna złota myśl, by stała się cenna. A ta myśl to serce, jakie włożyliśmy w tę przyjaźń. Bez niej wszystko inne straciłoby sens.
Pochlebstwo prawdziwego przyjaciela jest czymś potwornym.
Prawdziwa przyjaźń to nie tylko chęć bycia razem, to przede wszystkim zrozumienie, cierpliwość, odporność na ból i gniew. To umiejętność mówienia prawdy, nawet jeśli boli.