W prawdziwej przyjaźni nie chodzi o to, żeby być nierozłącznym, tylko o to, żeby rozłąka nic nie zmieniła.
Przyjaciel to ktoś, kto daje ci totalną swobodę bycia sobą.
Prawdziwi przyjaciele nie odchodzą. Nie oceniają nas i szanują wszystko co robimy, każdy nasz wybór. Zawsze są przy nas w gorszych momentach, wspierają. I nie ma słów na to żeby wystarczająco im podziękować.
Przyjaźń, to jak gwiazda. Nie zawsze ją widać, ale wiemy, że zawsze jest. Ciężko ją znaleźć, łatwo stracić, ale gdy już ją mamy, towarzyszy nam do końca życia.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Przyjaciół nie poznajemy przez czas, który spędzili z nami, lecz przez chwile, kiedy dzięki nim czuliśmy się szczęśliwi.
Ten przyjaciel, co prawdę mówi.
Wszystkie wielkości świata nie są warte tyle, co dobra przyjaźń.
Przyjaźń to coś więcej niż zdolność do odczytywania w duszy drugiego człowieka. Przyjaźń to sztuka budowania zaufania, poczucia bliskości, zrozumienia. To nieustanne odkrywanie nowych stron osobowości przyjaciela, odkrywanie, które przynosi radość, daje poczucie bezpieczeństwa. Przyjaźń to jak muzyka, której słuchasz cicho,tak by słyszeć siebie, ale i szum świata.
Przyjaciele to ci, którzy są zawsze obok Ciebie, gdy czas jest łatwy, ale prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są obok Ciebie nawet gdy czas jest trudny.
Prawdziwa przyjaźń to nie tylko przyjęcie przyjaciela, jakim jest, ale widzenie go, jakim mógłby się stać. Przyjaźń to jedno serce zamknięte w dwóch ciałach.
