Niech mnie bogowie strzegą od przyjaciół. Z nieprzyjaciółmi sam sobie dam radę.
Człowiek bez przyjaciół jest jak lewa ręka bez prawej. Naprawdę przychylni ludzie znajdują się rzadko, lecz kiedy już ich spotkasz, są jak śpiewający ptak na najwyższej gałęzi.
Kiedy człowiek dorasta traci też przyjaciół - jeśli ma szczęście to tylko tych niewłaściwych, którzy może nie są tak dobrzy, jak się o nich kiedyś myślało. Jeśli masz szczęście, to uda się utrzymać tych, którzy są prawdziwymi przyjaciółmi, tych, którzy zawsze przy tobie trwali. Nawet jeśli tobie się wydawało, że nie trwają. Bo tacy przyjaciele są cenniejsi od wszelkich diademów świata.
Potrzeba wielu lat, by odnaleźć
przyjaciela, wystarczy chwila, by go stracić.
Prawdziwi przyjaciele nie odchodzą. Nie oceniają nas i szanują wszystko co robimy, każdy nasz wybór. Zawsze są przy nas w gorszych momentach, wspierają. I nie ma słów na to żeby wystarczająco im podziękować.
Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.
Przyjaźń jest jak zdrowie. Nie zauważamy jej wartości, dopóki jej nie stracimy.
Bardzo rzadko spotyka się prawdziwych przyjaciół. Trzeba mieć dużo szczęścia, aby znaleźć kogoś, kto Cię zrozumie, kto będzie Cię wspierać i na kogo zawsze możesz liczyć.
Nie patrz na przyjaciela przez prizmat jego wad, bo dostrzeżesz wtedy tylko jego słabe strony. Spostrzegaj w nim to co najlepsze, bo prawdziwa przyjaźń to sztuka akceptacji człowieka takim jakim jest.
Przyjaciele wskazują nam, co możemy zrobić;wrogowie uczą, co zrobić musimy.
