Pewnego przyjaciela poznaje się w niepewnym położeniu.

 Gdzie przyjaźń, tam radość.

 Przyjaźń to nie tylko wspólne chwile, ale także wspólna odległość. To zdolność do cierpienia, do przebaczenia, do milczenia, do rozumienia. To dłoń, która zawsze jest gotowa do pomocy. To usta, które zawsze znajdują czas na uśmiech pomimo bólu. To serce, które jest gotowe ofiarować ciepło dniom najzimniejszym.

 Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej. To o kogo przybyło i nigdy nie odchodził.

 Nic tak nie zatruwa powietrza jak rozkładająca się przyjaźń.

 Przyjaciel to ten, kto zna melodię twojej duszy i jest w stanie zagrać ją Tobie wtedy, kiedy Ty zapomniałeś nut.

 Przyjaciel to jakby mój sobowtór.

 Przyjaźń to nie coś, co się uczy w szkole. Ale jeśli nie nauczyłeś się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.

 Przyjaźń to cenny skarb, który musisz pielęgnować. To więcej niż prezent, to dar, który wymaga pielęgnowania jak delikatne, rzadke kwiaty. Bądź zawsze dla swoich przyjaciół wsparciem, niezależnie od sytuacji.

 Przyjaźń to nie tylko wspaniały prezent, to także ciężka praca. Każdego dnia musisz nieść to ciężar odpowiedzialności, dbania o drugiego człowieka.

 Nawet geniusz potrzebuje towarzystwa.