Nie oceniaj mnie, kiedy błądzę, ani też, kiedy upadam. Zamiast tego, patrz, ile razy mam siłę, by ponownie wstać. To nazywane jest przyjaźnią.
Prawdziwe słowa o sile przyjaźni, która jest mierzona nie przez nasze błędy i upadki, ale przez to, ile razy potrafimy wstać.
W mrocznych czasach światło przyjaźni jaśnieje najmocniej.
Nawet gdybyś dał człowiekowi
wszystkie wspaniałości świata,
nic mu to nie pomoże, jeśli nie
ma przyjaciela, któremu mógłby
o tym powiedzieć.
Prawdziwa przyjaźń zaczyna się tam, gdzie kończy się egoizm. Dlatego też tyle osób na przestrzeni życia, zmienia swoje towarzystwo jak rękawiczki.
Prawdziwa przyjaźń to niechęć do samego siebie, którą zastępuje miłość do przyjaciela. Ileż to razy, będąc przyjacielem, czułem się szczęśliwym, choć sam nie byłem szczęśliwy.
Przyjaciele to zajebista sprawa, tylko muszą być prawdziwi.
Najlepszym wojownikiem jest ten, kto zdoła wroga przemienić w przyjaciela.
Największym darem, jaki człowiek może otrzymać od Boga, jest przyjaźń. Nie wiesz, jak wielką siłę daje Ci obcowanie z bliskimi, aż dojdzie Ci to do głowy, kiedy będziesz ich potrzebował.
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajesz sobie sprawy ze swojej wartości dopóki je nie stracisz.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, żeby być niezawodnym, gdy przyjaciel o coś prosi, ale na tym, żeby być obecnym, kiedy potrzebuje nas najbardziej, nawet jeśli nie jest w stanie tego wyrazić słowami.
Czyż jest coś lepszego niż mieć kogoś, z kim można porozmawiać o wszystkich rzeczach jakby się rozmawiało ze sobą samym?
