Kogo szczęście zbyt wyróżnia, tego ...
Kogo szczęście zbyt wyróżnia, tego czyni głupim.
Kto się do roboty stroi, ten się też roboty boi.
Nie ma tego w świecie, co się we śnie plecie.
Już mu i sandomierski doktor nie pomoże.
Nie ma róży bez kolców.
Jeśli się nikogo o nic nie prosi, wszyscy wydają się uczynni,
Do Warszawy po buty, do Krakowa po żonę.
O sercu mówi się po śmierci skromnego człowieka;
po śmierci króla jest mowa o pałacu.
Świat, gdy kogo cieszy, zdradza.
Piękno bez dobroci jest jak dom bez drzwi, okręt bez wiatru, źródło bez wody.
Ciasna furtka do nieba.